من اینم

من بابای این آقا خوش تیپه هستم که تا چند وقت دیگه ان شاءالله به دنیا میاد  و  همه را انگشت به دهن می کنه!  انگشت به دهن می کنه چون اولین نوه پسری مامان و بابای باباشه و توی پسرخاله هاشم تَکه. چون هم از همشون کوچیکتره هم اینکه می خوام بهش یاد بدم با لهجه اصفهانی حرف بزنه، یه جوری که ارحام صدر خدا بیامرز هم نزده.  

حالا غرض من از نوشتن این پست توی وبلاگ مامانش اینه که در مورد اسم پسرمون می خوام صحبت کنم. البته ببخشید اینقدر خشک و رسمی می نویسم.اتفاقا مامان مینا هم کنارم نشسته و برای این رسمی نوشتن داره مدام غر می زنه  ولی خب چه کار میشه کرد؟ من دیگه به رسمی نوشتن عادت کردم و جور دیگه ای بلد نیستم بنویسم. راستی یادتون نره یه بابای کامل بابایی که هم مهربون و خوب باشه و هم جذبه داشته باشه.

خب آقا پسر من؛ بیام سروقت اسم شما و اینکه نظر من اینه که برات کیان را انتخاب کنیم. اما مامانت دوست نداره. البته یکی به نعل میزنه و یکی به میخ. از طرفی میگه خوبه و از طرفی هم دنبال اسم میگرده.

واقعیتش اینه که من خیلی امام حسین را دوست دارم و دلم می خواد تو هم ان شاءالله وقتی بزرگ بشی یکی از مریدای امام حسین بشی و کلا یک مسلمون واقعی. البته نه از این پامنبری ها و از اینایی که هرکی هرچی گفت بگه درسته؛ یه مسلمون و یک مرید واقعی امام حسین و 14معصوم که با مطالعه و تحقیق عاشقشون بشی.

بازم از اصل مطلب دور شدم. آره باباجون! خلاصه من می خواستم اسم حسین را برات انتخاب کنم و به خاطر اینکه اسم داییت هم حسینه (البته محمد حسین) و قاطی نشه ایلیا صدات کنیم.خب مامانت گفت نه و اصرار هم داشت روی این موضوع. منم دنبال یک اسم اصیل ایرانی می گشتم که با اسلام هم رابطه پیدا کنه؛ ولی کم بودند از این اسامی؛ تا فیلم مختارنامه پخش شد و دیدم قاتل شمر شخصیه به اسم کیان که ایرانی هم هست؛ البته من هرچه قدر گشتم فقط به اسم کیسان برخورد کردم نه کیان. اما با این حال یک کلاه شرعی سر خودم گذاشتم و گفتم کیان میذارم که هم ایرانیه و هم قاتل شمر!

البته مامانت خیلی راغب نیست. منم از طرفی دلم نمیاد رو حرف مامانت حرفی بزنم و از طرفی هم به شدت دوست دارم اسمت با اهل بیت و به خصوص امام حسین یه جورایی ربط پیدا کنه و در حال حاضر هم کیان بهترین گزینه هست برای اسم تو.

تا ببینیم خدا چی می خواد.