کیان و جشن سه سالگی

سلام پسرم

دیروز سه ساله شدی

ساعت 9 ده آذر نود توی بیمارستان ام لیلای بندرعباس به دنیا اومده و دقیقا یادمه که روز پنجشنبه هم بود. به دنیا اومدن تو زندگی من رو از این رو به اون رو کرد و کم کم به این باور رسیدم که منم بزرگ شدم.

پسرم من همه سعی و تلاش خودم را می کنم که بتونم برات یه زندگی سراسر پر از آرامشی را بهت هدیه کنم بلکه بدون هیچ دغدغه ای هم خودت و هم من و مامان مینا آینده ای روشن و درخشان برای خودت بسازی و بسازیم. کیان بابا یادم نرفته اولین باری که حرف زدی و اولین کلمه ای که گفتی «بابا» بود. مامان مینا را به اسم کوچیک صدا می زدی و البته نمی گفتی مینا؛ می گفتی «جیبا» و من و مامانت از ذوق خودمونو می کشتیم. اولین دندونی که در آوردی، اولین باری که راه رفتی، اولین باری که قاشق دستت گرفتی؛ هیچ کدوم از این اولین بار ها یادم نرفته و امیدوارم اولین کسی هم باشی که با پیشرفت و موفقیتت باعث سرافرازی و افتخار ما توی خانواده باشی!

پسرم!

دوستت دارم

تولدت مبارک